Als ik deze kwestie aanroer in mijn stukjes, kan ik steevast een paar mails verwachten, een beetje sikkeneurig van aard: ‘Ja, we weten het nu wel, kan je eens ophouden altijd en eeuwig over dat ene onderwerp te zeuren.’ De Mens?

Ja, dat had je gewild, want zo kritisch en antihumanistisch zijn die mails ook weer niet. Het verwijt luidt namelijk: ‘Kan je eens ophouden eeuwig over die homo’s te zeuren.’ Ik ben het eigenlijk enorm eens met mijn critici: ik vind dat gepraat over homo’s op zijn best onvermijdelijk en op zijn slechtst voorspelbaar en saai. Maar de ervaring leert dat vooral mensen schrijven over mensen, en homo’s over homo’s. Ik had het ook graag anders gezien.

Twee weken geleden maakte ik me sterk voor een boycot van de Winterspelen in Sotsji, Rusland. In dat land is net een ‘antipropagandawet’ aangenomen, die er in de praktijk op neerkomt dat je in je diepste wezen misschien homo mag zijn, maar dat je er nooit over mag praten of het kan laten merken....