<div class="wpg-element paragraph">
Op de televisie vertelde een juriste, in het kader van de actie vrijwillig afscheid nemen, hoe je op een mensvriendelijke wijze zeventigplussers kon vergassen. Natuurlijk mocht de zeventigplusser zelf de kraan opendraaien. Ook schijnt er een programma opgestart te worden, hoe nabestaanden ouderen kunnen helpen ze ervan te overtuigen dat ze als zeventigplusser geen zin meer in het leven hebben. Er zijn pensioenfondsen die de handtekeningenactie ondersteunen, om 40.000 handtekeningen te verkrijgen om dit in het parlement bespreekbaar te krijgen (Hedy d&#8217;Ancona steunt de actie). Ik start binnenkort een verzetsgroep op van ouderen, wil je ons moreel steunen? Erik Koopmans, Alkmaar
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
Dat vergassen is me ontgaan. Rechten en plichten worden vaak met elkaar verward. Het recht om te leven houdt niet in dat leven ook een plicht is. Zoals het recht op zelfmoord niet betekent dat zelfmoord een plicht wordt.
Mijn moeder zal uw verzetsgroep beslist ondersteunen en niet alleen moreel. Ik ben sceptischer: de tijd van verzetsgroepen is voorbij.
Niets kan iemand tegenhouden die zich met verbetenheid aan het leven wenst vast te klampen, ook als er volgens zijn omgeving geen plezier meer aan dat leven te beleven valt.
Ook staat het iemand vrij het leven als plicht te zien, of als straf die men moet uitzitten, maar men moet de ander het recht gunnen datzelfde leven als parttime baan te zien met een opzegtermijn van drie maanden.
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
Mijn vrouw vraagt steeds naar de zin van het leven. Wat moet ik zeggen? U bent schrijver. De L. uit Brussel
Waarom zou een schrijver iets moeten weten over de zin van het leven? Is dat niet iets voor biologen? Schrijvers weten amper wat de zin is van literatuur of de zin van hun eigen boeken behalve dan dat ze er (in sommige gevallen) geld mee verdienen en dat ze soms menen dat er lezers zijn die plezier aan die boeken beleven, wellicht ook troost. Volgens mij wil uw vrouw aandacht.
Maar als ze meer wil, kunt u haar zeggen dat als mensen wezens zijn die gedreven worden door angst, de zin bestaat in de bezwering van de angst. De neurose is de zin. De koorts.
Ik schrijf wel eens wat, en treed vaak op op literaire avonden. Vaak zijn die avonden georganiseerd door vrouwen van middelbare leeftijd. Ik vraag mij af wat hun motivatie is. Een gelukkig leven waarin een deel van de vervulling deze avonden zijn of is het juist de maskering van groot verdriet? R. uit Amsterdam
De schrijver behoort te klagen over literaire avonden. Gek dat hij steeds naar die avonden gaat. Die vrouwen, dat zijn uw publiek. U mag hen verachten en zij willen misschien door u veracht worden. Het literaire bedrijf bestaat bij de gratie van beschaafd masochisme.
Ik heb een lange periode van eenzaamheid en financiële rampspoed voor de boeg. Om de waanzin te verdrijven, heb ik het plan geopperd om in de vrije uren een boek te schrijven. Heeft het volgens u zin of is het verstandiger vergetelheid te zoeken in bier en hardlopen? Bas
Bier, hardlopen én schrijven. Waarom niet op drie paarden gokken als de waanzin op de loer ligt?
Mijn zoon van vijftien gaat op bezoek bij een vriendinnetje en ik denk dat hij daar met haar vrijt. De ouders schijnen daar niet mee te zitten. Ik wel. Hoe maak ik dat bespreekbaar? Een misschien wat al te ongeruste lezeres
Tenzij u reden hebt te twijfelen aan het oordeelsvermogen van uw zoon meen ik dat een vijftienjarige de vrijheid heeft te beslissen met wie hij vrijt. Wat u bespreekbaar wilt maken, is mij dus onduidelijk. De werking van het condoom? Of vindt u het vriendinnetje van uw zoon lelijk?
Als u echt iets bespreekbaar wilt maken, zou ik een leuke vibrator kopen en die aan uw zoon geven met de woorden: &#8216;Voor je vriendin. Ga jij eens aan je huiswerk denken.&#8217;
</div>

Gerelateerd