Kunt u het zich voorstellen, Noord-Korea of Iran die een kernbom afvuren?
Nee, ik denk niet dat dat gebeurt. De dreigementen van Noord-Korea zijn vermoedelijk bedoeld om Amerika te bewegen tot onderhandelen c.q. tot het opgeven van bepaalde eisen bij die onderhandelingen. Iran heeft naar alle waarschijnlijkheid nog geen bom en het regime daar is rationeler dan vaak wordt aangenomen. Er is wat af te dingen op de stelling dat een atoombom zoveel voor de vrede heeft gedaan, maar het taboe op het gebruik van een atoombom is zo gigantisch dat ik niet denk dat men er snel toe zal overgaan. Als Noord-Korea een atoombom inzet, betekent dat waarschijnlijk het einde van Noord-Korea en dus ook van het regime van Noord-Korea. In zijn eigen vernietiging heeft dat regime helemaal geen zin.
Die drones, hè: binnen een paar jaar zijn die toch zo klein dat de halve wereld de andere helft met gemak kan aanvallen en bombarderen?
Die drones zijn nu al heel klein en bombarderen kan nu al vrij gemakkelijk, daarvoor heb je geen onbemand vliegtuig nodig. Ik denk dat ze voornamelijk voor surveillance zullen worden gebruikt, wat nu ook al gebeurt. De kans is bovendien aanzienlijk dat er op een gegeven moment terroristische aanslagen worden gepleegd met drones, dus dat zogenaamde ‘non-state actors’ de beschikking zullen krijgen over dergelijke drones en daarmee aanslagen zullen plegen.
Wie zijn nog echte voorbeeldfiguren in deze tijd? Mensen die staan voor deugden die wij belangrijk vinden?
Mijn ‘voorbeeldfiguren’ zijn schrijvers: goed schrijven is een deugd. Voor miljoenen katholieken zal de paus nog steeds een voorbeeldfiguur zijn. Of Christus. De Tweede Wereldoor­log heeft ondanks de terechte demythologisering door bijvoorbeeld Hermans eveneens een paar helden opgeleverd. Don Quichot kan ook een voorbeeldfiguur worden. Het schijnbaar geseculariseerde Nederland heeft een autoriteitsprobleem. Iedereen wil zijn eigen voorbeeldfiguur zijn.
Als u er behoefte aan hebt, wil ik best uw voorbeeldfiguur zijn. De beroemde laatste zin uit Some Like It Hot luidt: ‘Nobody’s perfect.’ Daar heb ik, ook als voorbeeldfiguur in spe, weinig aan toe te voegen.
Is het decadentie dat zoveel jongeren zeuren dat er te veel te kiezen is en tegelijkertijd ook weer niks? (Ik lees die redenering vaak maar begrijp er eigenlijk geen sikkepit van.)
Nee, dat is luiheid. Zij denken dat de hele wereld een soort Marqt is, u weet wel, die supermarkt, mijn petekind en zijn moeder komen er ook graag: lekkere dingen, ook nog eens biologisch, veel te kiezen en toch verlaat men de supermarkt kennelijk met een ontevreden gevoel. Gebrek aan verbeelding is het. Om een uitspraak van Tsjechov te parafraseren: ik vrees dat deze jongeren de werkelijkheid alleen in theorie kennen, en pure theorie wordt op een gegeven moment vervelend. Kent u deze jongeren overigens persoonlijk?
Naast het koffiehuis waar ik altijd ‘s ochtends koffie drink is een Coffee Company verschenen. Zijn mijn vrienden en ik het soort pathetische authenticiteit-zoekers dat Michel Houellebecq beschrijft nu we weigeren naar die keten te gaan?
Nee hoor, op zijn slechtst is het een onschuldige vorm van snobisme. Op zijn best is het gedrag van u en uw vrienden loyaliteit. U wenst loyaal te blijven aan uw koffiehuis. Wie kan daar iets op tegen hebben?
Laat u zich beïnvloeden door complimenten? Mij paaien ze veel te gemákkelijk!
Mij ook. Gelukkig zijn er ook nog de beledigingen en die onthoud ik eigenlijk beter dan complimenten. Zoals ik al eens heb geschreven, lijkt de niet-gemeende belediging niet te bestaan, de belediging is altijd gemeend. Interes­sant is dat je in het Engels zegt: ‘I’m paying you a compliment.’ Het compliment is inderdaad gewoon een betaalmiddel, zo moet u dat zien. Waarvoor u bent betaald, dat is het grote raadsel van het sociale verkeer. Mag ik trouwens nog opmerken dat ik uw vraag behoorlijk intelligent vond?
Als u een Maximpje zou doen en vrouw werd, welke naam zou u dan aannemen?
Jalta de la Maizière, want als ik een vrouw word, wil ik ook een andere achternaam.
Overigens ben ik in het diepst van mijn gedachten allang een vrouw. Mijn moeder, om precies te zijn.
Vragen voor Grunberg sturen naar demensendokter@vn.nl

Gerelateerd