Terwijl asielminister Marjolein Faber voor het eerst met haar Europese collega’s over migratie spreekt, loop ik in Brussel om de kantoren van de Europese Unie heen, om te zien wat er in hun schaduw gebeurt. De beste plek om iets te verstoppen is kennelijk onder ieders neus. Want Brussel is een stad met een dubbele bodem. Naast de 1,2 miljoen inwoners leven er zeker 52.000 mensen zonder papieren – sans papier – in de vele krochten, stegen en kieren die Brussel rijk is. Het kunnen er ook tientallen duizenden meer zijn. De schatting is gebaseerd op het aantal ongedocumenteerde mensen dat dood gevonden wordt. Pas als iemand sterft, wordt hij zichtbaar en geteld. ‘Op dat moment hebben mensen er geen belang meer bij om verborgen te blijven’, zei demograaf Johan Surkyn van de Vrije Universiteit Brussel. Even koud en cynisch als waar.
Reportage
Geen bed, bad en brood in Brussel
Er speelt veel rond de bed-bad-broodregeling. Minister Faber wil een einde maken aan die regeling, maar in Utrecht, Amsterdam en Rotterdam oordeelde de rechter dat de opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers in stand moet blijven. In België wordt de zorg voor ongedocumenteerden, de sans-papiers, al langer tot een minimum beperkt. Jonah Falke zag in Brussel wat dat betekent.
