<div class="wpg-element paragraph">
<p>23-06-2008</p>
<p>Ik ben nu al bijna een maand door de Verenigde Staten aan het reizen. Ik heb al 25 van de 50 staten bezocht, om een beter beeld te krijgen van hoe Amerika in elkaar zit. De kleinste dorpjes en de grootste steden heb ik gezien. De laatste week bevind ik me plotseling in een steeds verder afglijdende schaal in het arme deel van de VS. Van de door orkaan Katrina getroffen wijken in New Orleans reed ik door naar Memphis, waar ik bijna werd beroofd. Inmiddels ben ik in Chicago, de thuisbasis van Barack Obama.</p>
<p>En hier zit ik vier dagen lang midden in een van de slechtste wijken van de stad. Volgens de criminaliteitsmonitor van Chicago zijn er de afgelopen maand meer dan 1.300 misdaden gerapporteerd bij de politie. Nog geen drie dagen geleden werd er aangifte gedaan van &#8216;reckless firing of a weapon&#8217; op de hoek van mijn straat en gisteren was er een zwaargewonde te betreuren bij een mislukte drugsdeal een blok verderop. Welkom in Chicago.</p>
</p></div>
<figure id="post-105681 media-105681" class="align-right"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2008/06/a1b1a77a-f6a6-494c-aad0-4858336c1a15_obamalogo.jpg" alt="" border="></figure>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Voor het eerst tijdens mijn reis heb ik al mijn koffers uit de auto gehaald, op advies van mijn gastheer. Ik vind het vooral erg jammer dat dat moet. Maar ondanks of juist dankzij alle dreiging heb ik een beetje lak aan het imago van de buurt. Ik spreek overal mensen aan, negeer duidelijke gangsigns (kleuren, petjes, polsbanden, etc) en probeer er achter te komen wat er aan de hand is met de wijk. Vanmorgen ging ik een stukje hardlopen, wat hier duidelijk &#8216;not done&#8217; is. Overal verbaasde gezichten, maar ook bemoedigende woorden. Een van de vele Latijns-Amerikaanse buurtbewoners gaf me bij thuiskomst een flesje water en fluisterde me toe: &#8216;You&#8217;ve got some guts. I wish more people dared to just live here&#8217;.</p>
<p>Gewoon doen dus, is mijn motto deze week. Ik had ook in een ander deel van de stad kunnen gaan zitten en net kunnen doen alsof er geen arme wijken bestaan in Chicago, maar dat leek me niet de juiste manier om de stad te leren kennen. Daar komt bij dat ik bijzonder nieuwsgierig was naar de omgeving waarin Obama zelf zijn carrière is begonnen. Na zijn studie aan Harvard had hij natuurlijk gewoon bij een duur advocatenkantoor aan de slag kunnen gaan, maar hij koos ervoor om de achterstandswijken van Chicago in te trekken als community organizer.</p>
<p>De stad draagt hem op handen, dat is mij de eerste dagen hier wel duidelijk geworden&#8230;</p>
</p></div>


Gerelateerd