Macron wordt president van Frankrijk en blij veert Europa op. Maar er is nog niets gewonnen, na deze krankzinnige campagne, stelt Pieter van den Blink.

Over het turbulente Franse verkiezingsproces dat met de overwinning van Macron een voorlopige apotheose kreeg, valt zoveel te mitsen en te maren, dat het wellicht het beste is om positief te beginnen. Die apotheose gisteravond (nog niet definitief, de parlementsverkiezingen komen volgende maand) was een mix van presidentiële plecht en volksfeest. Op de binnenplaats van het Louvre werden de standbeelden van steen en van brons en van marmer die daar al eeuwen staan, omspoeld door een menigte van allerlei kleur en komaf. Zo oud als die standbeelden, zo jong was het publiek. Het black, blanc, beur leek terug van weggeweest.

De nieuwe president liep op de klanken van de Hymne à la Joie in zijn eentje de hele cour Napoleon over en hield een toespraak waarover ook weer een hoop te monkelen valt ,maar die tenminste eindigde met het...