Kijkend naar Tom Callemins nauwkeurig geregisseerde foto’s bekruipt je een gevoel van ongemak. Niet dat vervelende ongemak, maar een prettig gevoel van spanning, waardoor je niet weg kunt kijken.
Een verzoek. Stop met lezen. Kijk eerst goed naar de foto’s waar dit stuk over gaat. En dan bedoel ik echt goed kijken, en voelen…
En? Voelde U ook dat ongemakkelijke? Maar dan niet op de manier die je doet wegkijken, maar op de manier die je blik juist gevangen houdt, die fascineert, die maakt dat je blijft kijken omdat je niet helemaal begrijpt wat het is dat je ziet? Dat is in ieder geval de reactie die de beelden van de Belgische fotograaf Tom Callemin bij mij oproepen. Een prettig gevoel van ongemak.
De foto’s zijn duister. Of het nou portretten, natuur of objecten zijn, altijd is Callemins wereld donker en mysterieus van licht. In zijn wereld ontstaat niets toevallig, alles is nauwkeurig bedacht en geregisseerd. Daar gaat lange voorbereiding aan vooraf, waarin...
