Met het vertrek van een tweede aircraft carrier groep naar de Perzische Golf wordt de dreiging vlakbij Iran groter. De ‘show of force‘ is bedoeld om Iran te laten zien dat ‘de VS vastbesloten is lange tijd aanwezig in de regio te blijven’ (minister Gates, 15 januari). De ontwikkelingen van de laatste weken op een rij:

• In plaats van de aanbevelingen van de Iraq Study Group te volgen (praten met Iran en Syrië) zei Bush vorige week dat de VS ‘counteractions‘ voorbereidde.
• Dezelfde dag (10 januari) vond een raid op een Iraans consulaat in Arbil plaats, de vijf gevangen Iraniërs worden ervan beschuldigd bomaanslagen voor te bereiden, lid te zijn van de Iraanse Revolutionaire Garde en zijn nog niet vrijgelaten.
• Er wordt een Patriot regiment naar Irak gestuurd, om Iraanse lucht- of raketaanvallen op Amerikaanse bondgenoten in de regio bij voorbaat af te schrikken – met (straks) twee vliegkampeskaders in de Golf zal de VS over een grote strijdmacht beschikken. Grofweg: 500 kruisraketten, 1000 lanceerinrichtingen, 170 (extra) vliegtuigen die strike missies op zowel Iran als Afghanistan kunnen uitvoeren, 24 uur per dag. De twee vliegkampschepen (altijd samen optrekkend met elk 6-8 andere
  oorlogsschepen) zijn varende steden. Ze horen bij de Nimitz-klasse, de grootste oorlogsschepen ter wereld. Ze worden aangedreven door kernenergie, de Stennis kan een stad als Hilversum langdurig geheel van electriciteit voorzien. In het heetst van de strijd kunnen er vier vliegtuigen per minuut opstijgen uit de katapults op het dek. Aan een schip als de Stennis (met 85 vliegtuigen) werken 5700 man. Aan boord zijn kapsalons, bibliotheken, een ziekenhuis, winkels, enz.
• De verzekering van Rice dat de VS niet van plan zijn de grens met Iran over te steken kan zondermeer juist zijn: de hierboven beschreven maatregelen zijn gericht op evtuele lucht- en vlootacties.