<div class="lead">‘Je krijgt wat je geeft’ is een slecht argument tegen bezuinigen op ontwikkelingshulp.</div>
<figure id="post-55765 media-55765" class="align-none"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2012/03/bd084edf-52d1-440d-882b-d9049c5b232a_vn-ontwikkelingshulp_preview-klein1.jpg" alt="Illustratie: Bas van der Schot" /><figcaption>Illustratie: Bas van der Schot</figcaption></figure>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Je krijgt wat je geeft. Met deze even onware als zen-achtige leus proberen 113 hulporganisaties te voorkomen dat de regering nog meer bezuinigt op ontwikkelingssamenwerking. Actie is noodzaak, want de onderhandelingen in het Catshuis doen het ergste vrezen. De Gedoger heeft al per tweet aangekondigd dat de PVV het volledige budget voor ontwikkelingssamenwerking wil schrappen.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Dit jaar gaat het om 4,4 miljard euro. Doordat Rutte het percentage heeft teruggebracht van jaarlijks 0,8 naar 0,7 procent van het nationaal inkomen én omdat dit nationale inkomen ook nog eens krimpt, bezuinigt het kabinet dit jaar al 840 miljoen euro op de ontwikkelingshulp. 840 miljoen euro! Dat is 16 procent van het totale budget. Ontwikkelingshulp is daarmee relatief de zwaarst geraakte begrotingspost. En terecht, zou u kunnen stellen. De organisaties die nu voor hun hachje vechten, hebben het bij het publiek goed verbruid. </p>
<p>Geen wonder: de boeken van Linda Polman en VVD’er Arend Jan Boekestijn, de klachten over de inkomens van de directeuren van charitatieve instellingen, de kritische rapporten over het gebrek aan doelmatigheid van de ontwikkelingshulp, en het ‘eigen volk eerst’-gevoel hebben de waardering voor ontwikkelingssamenwerking weggevaagd.</p>
<p>Het werkt niet. Het kost geld. Het maakt de inwoners van ontwikkelingslanden afhankelijk en hulpverslaafd. Er wordt misbruik van gemaakt. Er blijft te veel ‘aan de strijkstok’ hangen. De argumenten zijn gemeengoed. En als we dan het ‘Catshuislijstje’ er even bijpakken, dan blijkt ontwikkelingssamenwerking ook nog eens een lekker efficiënte bezuinigingspost. Het levert de staatskas geld op, zonder dat de Nederlandse economie direct schade ondervindt, afgezien van die paar duizend banen in die industrie. </p>
<p>Toch zijn er ook argumenten om niet nog meer te bezuinigen. ‘Je krijgt wat je geeft’ vind ik dan niet zo’n sterke. Wat ik opmaak uit dit wat omineuze zinnetje is dat als we ontwikkelingshulp geven, dit Neder­land ook wat moet opleveren. Je krijgt doordat je geeft. </p>
<p>Ten dele is dit waar. Ontwikkelingssamenwerking stimuleert economische ontwikkeling en de kansen voor Nederlandse bedrijven in arme landen. Verder kun je zeggen dat het bijdraagt aan een veiliger wereld en ongewenste immigratie helpt te voorkomen. Met ‘je krijgt wat je geeft’ appelleert de branche aan het hedendaagse ‘voor wat, hoort wat’-gevoel. En dat is onzin als het om ontwikkelingshulp gaat. </p>
<p>Een rijk land als Nederland heeft domweg de morele plicht om levens te verbeteren in arme landen. We hebben hierover ook internationale afspraken gemaakt. Zo is Nederland gebonden aan de 0,7 procentnorm. En heeft Nederland in VN-verband getekend voor de millenniumdoelen voor armoedebestrijding, scholing en het terugdringen van de kindersterfte. Pakken we het Catshuislijstje er nog even bij, dan blijkt bezuinigen op ontwikkelingssamenwerking geen goed idee. Aan de eis van effectiviteit voldoet deze post niet: significant snijden is onuitvoerbaar. Driekwart gaat naar internationale organisaties waar Nederland meerjarige contracten mee heeft, zoals de Wereldbank. Daar kan Nederland niet vanaf.</p>
<p>Ook aan de eis dat de bezuinigingsmaatregelen evenredig verdeeld moeten worden, voldoet het schrappen van ontwikkelingsbudget niet. Zelfs als je populair stelt dat solidariteit ophoudt bij de landsgrenzen, dan nog moet het toch op te brengen zijn om van elke 1000 euro die we hier collectief verdienen er 7 te besteden aan de allerarmsten van deze wereld?</p>
<p>Ook vanuit duurzaamheidsoogpunt is bezuinigen op ontwikkelingshulp onverstandig. Door economische ontwikkeling – en door vrouwen op te leiden – daalt de bevolkingsgroei. Ook is het ecologisch van wereldbelang dat we de groeiende ontwikkelingslanden snel het duurzame pad op helpen. De conclusie voor het Catshuis moet dan ook zijn dat nog meer bezuinigen op ontwikkelingshulp net zo iets is als de strijdkreet ‘je krijgt wat je geeft’: flauwekul.</p>
</p></div>
