Harrie Hageman

Speeltijd

* *

door Marjolijn Pouw

Roman – Mannen zijn doorgaans met ‘de verkeerde’ getrouwd. Rond hun vijftigste gaat de beer los. In Speeltijd herinnert een theatermaker zich de gretigheid waarmee hij als getrouwde middelbare man jonge vrouwen verleidde om het verlies van zijn aantrekkelijkheid goed te maken. Toen had hij succes, maar door uitgezaaide prostaatkanker is dat nu hij zestig is wel anders. Met de dood voor ogen kan een terugblik op je liefdesleven zijn charme hebben, ook als antwoord op de vraag waar het met de mensheid heen moet als die zich aan het volkomen huwelijk blijft vastklampen. Wat in Hagemans debuutroman stoort, zijn de apodictische banaliteiten en bombastische ontboezemingen. Zo worden de kleine uurtjes van een theatergroep ‘uren van vertwijfeling, van zoeken en niet vinden, de uren waarin je jezelf afvraagt waar je mee bezig bent, maar ook de uren van niet ter zake doende bezigheden’ genoemd. Gelukkig zijn de dialogen beter.

Nieuw Amsterdam,...