Als journalist volg ik de verduurzaming al bijna twintig jaar. Ik schreef over cradle-to-cradle, de waterstofeconomie, klimaatvluchtelingen, transition towns, de invloed van vleesconsumptie op de CO2-uitstoot, you name it. Van dichtbij heb ik gezien hoe onderwerpen rondom de duurzame energie doorbraken naar een groter publiek.

En net toen niemand het meer verwachtte, drong het onderwerp zelfs door tot Mark Rutte. Aan het Binnenhof wordt nu eindelijk werk gemaakt van een ambitieus klimaatbeleid. Wel is de glans er een beetje af, nu is gebleken dat sommige van de sectortafels te vrijblijvend werk hebben geleverd, dat door de rekenmeesters onmogelijk valt te beoordelen.

Terwijl de belangstelling voor de energietransitie groeide en de overheidsplannen duidelijker werden, werd het steeds onduidelijker of we nu wel of niet konden afkicken van onze verslaving aan fossiele brandstoffen. De ene dag lezen we dat de overgang naar duurzame bronnen heel goed mogelijk is, als we het maar willen,...