Schrijfster Elfie Tromp woont met haar naakthond Chin-Chin in een verzorgingshuis. Drie weken lang, terwijl ze schrijft en proeft aan het leven van een senior. ‘Het vereist een bepaalde kwetsbaarheid om toe te geven dat je behoefte hebt aan contact.’

Was ik de eerste week nog wat huiverig om van mijn kamer te komen, overweldigd door de heftige verhalen van de bewoners die ongevraagd en gretig over me werden uitgestort, deze week heb ik me voorgenomen om het leven in het verzorgingstehuis aan te gaan. Ik ga van mijn tijd hier verdomme het beste maken!

Van de honderden bewoners zie ik een tiental dagelijks voorbij komen. De activiteitenbejaarden worden ze genoemd, want ik ontmoet ze bij het schilderen, het kienen, de fitness, het bridgen en de literaire salon. Ze schrijven gedichten, internetten, gaan voor het diner steevast borrelen en zoeken elkaar op: ze maken er, net als ik, het beste van.

De meest gehoorde klacht van de bewoners is de eenzaamheid. Geliefden zijn weggevallen,...