<div class="wpg-element paragraph">
<p>Hans Hillen is socioloog, maar vooral bekend als politicus en tv-commentator,&#8217; meldt de firma Pia Media BV: &#8216;Hij is beschikbaar voor advieswerk maar ook voor lezingen, dagvoorzitterschappen, inleidingen, presentaties en commentaren voor televisie en radio.&#8217; Voorlopig moet het sprekersbureau uit Eemnes belangstellenden naar andere gerenommeerde inleiders verwijzen. Want: &#8216;Hans Hillen is op 14 oktober 2010 als minister van Defensie toegetreden tot de regering. Tijdens zijn ministerschap is het niet mogelijk hem voor lezingen en andere actualiteiten te boeken.&#8217;</p>
<p>In zijn boek <i>Je hebt het niet van mij, maar&#8230;</i> beschrijft Joris Luyendijk de &#8216;fascinerende en verbijsterende wereld van de Haagse politiek&#8217;. De antropoloog uit Amsterdam verwachtte een oerwoud aan te treffen &#8216;waarin vier stammen samenleven: journalisten, politici, voorlichters en lobbyisten&#8217;. Aan het eind van zijn zwerftocht komt hij tot de conclusie dat er in werkelijkheid van één stam sprake is: de journalisten willen later voorlichter worden, de politici lobbyist. </p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Het is &#8211; voor zover ik kan beoordelen &#8211; een gechargeerd beeld. Ik ken genoeg Haagse journalisten die hun vak trouw zijn gebleven. Kamerleden worden na hun verblijf in de jungle van het Binnenhof lang niet allemaal lobbyist voor de wapen- of tabaksindustrie. Vaker eindigen ze als dijkgraaf, voorzitter van de brancheorganisatie van de afvalsector of burgemeester van een plattelandsgemeente. Eigenlijk ken ik maar één iemand die beantwoordt aan de antropologische visie van Luyendijk: de huidige minister van Defensie. Hillen is in zijn veelzijdige loopbaan journalist, politicus, voorlichter én lobbyist geweest. Soms was hij dat allemaal tegelijk.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph-quote">
<blockquote>
<p>&#8211; Hillen was journalist, politicus, voorlichter en lobbyist. Soms tegelijk</p>
</blockquote>
</div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Ik leerde hem kennen als politiek verslaggever bij het <i>NOS Journaal</i>, dat van zijn medewerkers een hoge mate van onpartijdigheid verwacht. Het kostte Hillen enige moeite dat gebod na te leven. Samen met zijn toenmalige collega Charl Schwietert schreef hij toespraken voor CDA-politici. Vol sappige oneliners die het vervolgens brachten tot opening van <i>Het Journaal</i>. Zulke escapades riepen grote irritatie op bij hun NOS-collega&#8217;s. Ik herinner me nog een conversatie over het duo op het herentoilet van Nieuwspoort. &#8216;Ze houden er een dubbele agenda op na,&#8217; was de mildste opmerking die viel.</p>
<p>Hillen en Schwietert wilden hogerop, dat leed geen twijfel. Maar ze hadden behalve vrienden ook vijanden gemaakt. In 1982 was Schwietert een blauwe maandag staatssecretaris van Defensie. Namens de VVD. Totdat werd onthuld dat hij zich ten onrechte voor doctorandus in de politicologie had uitgegeven. Zijn verblijf op het ministerie duurde nog geen week. Hillen had meer geluk. Hij werd woordvoerder van minister Ruding van Financiën en hielp zijn chef aan goed in het gehoor liggende soundbites als &#8216;werklozen blijven liever in de buurt van Tante Truus wonen dan te verhuizen&#8217;. De assertieve directeur voorlichting kwam in 1990 voor het CDA in de Tweede Kamer en bracht het daar tot <i>chief whip</i> van de fractie. Onomstreden was hij niet. Fractieleider Heerma verdacht hem ervan dat hij de journalisten tegen hem opzette; Hillen maakte er geen geheim van dat hij Heerma niet charismatisch genoeg vond. Beter kon Hillen het vinden met de nieuwe fractievoorzitter, de conservatief Jaap de Hoop Scheffer. Die bracht hij in contact met Pim Fortuyn, de <i>Elsevier</i>-columnist die de politiek in wilde. Op advies van Hillen sloten CDA en Fortuyn een &#8216;niet-aanvalsverdrag&#8217;. Het pact miste zijn uitwerking niet. In 2002 betrok Jan Peter Balkenende het Catshuis.</p>
<p>Dat jaar vertrok Hans Hillen uit de Kamer. Hij werd voorzitter van het College voor zorgverzekeringen en van het Centrum voor Merk en Communicatie, de koepelorganisatie van de reclamebranche. Die laatste functie bezorgde hem een zetel in het dagelijks bestuur van werkgeversorganisatie VNO-NCW. Daarnaast had hij een eigen communicatieadviesbureau (British American Tobacco was een van de cliënten) en lobbyde hij in Den Haag voor de Vereniging van Importeurs en Producenten van Gedestilleerde Dranken. Het vormde een ijzersterke combinatie met het lidmaatschap van de senaat en vele optredens voor radio en tv (de toegankelijke Hillen woont om de hoek van het Hilversumse Mediapark &#8211; wel zo handig).</p>
<p>Nu is de &#8216;koning van de soundbites&#8217; minister in het rechtse kabinet waarvoor hij zich deze zomer zo heeft ingespannen. &#8216;De PVV stelt zich buitengewoon positief op&#8217; en &#8216;Wilders is ambachtelijk gezien een vakman&#8217; zijn de oneliners waarmee hij zich tegenwoordig onderscheidt. Opmerkingen die hem niet in dank worden afgenomen door de linkervleugel van het CDA. Voor Hillen valt te hopen dat de PVV zich constructief blijft gedragen. Anders is hij via Pia Media binnenkort weer te boeken voor &#8216;lezingen en andere actualiteiten&#8217;.</p>
</p></div>


Max van Weezel

Gerelateerd