Recensie / Thomas en Daan

Philippe Claudel (1962) is een van de meest geprezen Franse auteurs van dit moment. Geuren is een associatieve autobiografie, opgedeeld in geuren: in ruim vijftig korte hoofdstukken, met titels als ‘Gym­zaal’, ‘De dood’ en ‘Tomatensaus’, koppelt Clau­del telkens een geur aan een jeugdherinnering, een overpeinzing, fantasie of een scène uit zijn schooltijd.

Thomas: ‘Is dit een roman of een verzameling losse gedachten?’

Daan: ‘Geen idee, man.’

T: ‘Laat ik dan beginnen met te zeggen wat ik knap vind aan het boek. En dat is hoe Claudel met allerlei schijnbaar losse schetsjes en herinneringen toch een samenhangend beeld van zijn plattelandsjeugd oproept. Het ene hoofdstuk vertelt hij over het lijk van zijn grootmoeder, het volgende begint hij over de sigaretten van zijn vader en daarna gaat het weer over zijn liefdeloze schooltijd – het zijn allemaal flarden, die alleen bij elkaar horen doordat Claudel ze nu, jaren later, op papier...