‘Hoe kunnen we seksuele intimiteit in stand houden, die niet per se acrobatisch hoeft te zijn, maar wel duurzaam’ – dat was de zin waarmee ik mijn voorlaatste column afsloot.

Er was een vriendin, die me vroeg: ‘Gaat het wel goed met jou, met je geliefde,’ toen ze het las, want ik had om suggesties gevraagd, en zij vond dat very not me en dus alarmerend. Water & lippen. Maar het is een probleem dat me bezighoudt, en niet meteen een uiting van een existentiële crisis. Ik kan niet zeggen dat ik overstelpt werd met reacties, maar de mensen die de moeite namen, deden dat trefzeker en openhartig. Dat sterkte mij, ik had geen privédemon te pakken.

Er is denk ik geen eeuw waarin de seks zo geproblematiseerd is als de twintigste, en ja, in die eeuw ben ik geboren, en dus ben ik met het probleem besmet. Algemeen idee: na de Tweede Wereldoorlog, zeker in de jaren zestig, werd de seks ‘bevrijd’. Daarvoor heerste onderdrukking, mensen mochten niet masturberen, schaamden zich dood en deden...