In The Mandibles, een roman die zich afspeelt in een nabije toekomst, is het vechten om wc-papier. Met Lionel Shriver is zelfs belastingproblematiek bloedstollend spannend.

Sinds een jaar of tien is het niet meer nodig, maar van eerdere vakanties herinner ik me dat ik nooit een stap verzette zonder een voorraadje wc-papier voor de dag, weggestoken in mijn achterzak. Wat voor toiletruimte ik ook betrad, op parkeerplaatsen langs de snelweg, op campings, in cafés, op veerboten, in treinen, in lorrige of iets minder lorrige restaurants, in musea – nooit hing er ergens wc-papier. Zelfs in hotels lag vaak niet meer dan een stapel glad, vetvrij papier, vooral geschikt om salami of vis in te verpakken. Dit gedoe is verleden tijd, althans in Europa en Amerika. De alomtegenwoordigheid van wc-papier voor passanten kan met recht beschouwd worden als een primair criterium voor welvaart.

In tijden van schaarste promoveren de onnozelste artikelen tot begerenswaardige luxe. De laatste roman...