Ouder worden lijkt een ziekte waartegen je medicijnen kunt ontwikkelen. Alleen: de menselijke geest is gebouwd op transformatie, ongeacht wat het lichaam doet.

Wat als de standaard levensduur zich zou uitstrekken tot 130 jaar, zoals medisch onderzoeker Andrea Maier ons voorspiegelde in Zomergasten? De redenering van Maier was simpel genoeg: veroudering is geen natuurlijke gang van zaken maar een conglomeraat van ziektes, wat betekent dat elk symptoom (van rimpelvorming tot grijs haar, van botontkalking tot spierslapte, van levervlekken tot hardhorendheid) een aandoening is die gerepareerd kan worden. Veroudering is in deze visie abnormaal, een abjecte anomalie die bestrijding verdient.

Maar waaruit bestaat de normale verschijningsvorm, waartegen de afwijkingen worden afgezet? Om deze vraag te beantwoorden, is het illustratief om het fotokatern van een willekeurige biografie te bekijken, liefst van iemand die een lang leven heeft gehad. Zo’n serie snapshots vind ik altijd...