Pop
Het ergste geluid dat er bestaat? Het naargeestige ‘klik-klik-klik’ van een slippende externe harde schijf. Met geen mogelijkheid meer aan de praat te krijgen. Weg complete muziekbibliotheek, die je wegens gebrek aan ruimte op de laptop elders had geparkeerd. Het is het leed van de moderne muziekgebruiker, duizend maal erger dan de kras op de oude elpee. Daar was nog – letterlijk en figuurlijk – overheen te komen. In dit geval bevindt alle muziek – 26 dagen, acht uur en twaalf minuten – zich in een isolatiecel, waarvan de sleutel plots blijkt te zijn verdwenen. Nog maar eens kloppen op het apparaat dat ‘klik-klik-klik’ zegt: ‘Hello, anybody in there?’
Noodgedwongen terug naar de oude cd-speler die in een hoekje stof stond te vergaren. Om te constateren dat de leukste Engelse bands tegenwoordig uit andere contreien komen, weg van het door jaren­tachtig-retro en luidruchtig muzikaal feestgewoel gedomineerde eiland. Die overmacht doet beseffen dat de sensibiliteit, die Engelse pop ook kan hebben, uit het oog is verloren. Pak hem beet: de lijn van The Smiths naar Belle and Sebastian.
Eerder was er al het Zweedse Loney, Dear, dat op zijn cd’s het zolderkamergevoel van de laatste band met hoge stem en breekbare liedjes wist te vangen. Met als hoogtepunt het catchy ‘Saturday Waits’. En nu is er ook Voxtrot. Uit Austin, Texas, nota bene, het alternatieve centrum van de Amerikaanse rocktraditie. Maar daar staat dan weer tegenover dat oprichter Ramesh Srivastava een paar jaar in Schotland heeft gestudeerd. Je weet onmiddellijk weer wat je allemaal mist bij al die Engelse bands van nu, hoe speels en jong ze ook klinken. Subtiliteit, een zekere soepelheid, het gevoel dat niet ieder liedje een rechte streep hoeft te zijn.
Het is alleen spijtig dat Srivastava bepaald niet de meest expressieve zanger is. Ondanks zijn vlakke stem blijft het titelloze debuut van Voxtrot toch aan de goede kant van de streep, puur door de overtuigingskracht van een handvol frisse liedjes. Alleen bij de pianoballad ‘Real Live Version’ gaat het echt mis. Dan schiet de band meteen flink door naar de verkeerde kant van Elton John. Hoewel die natuurlijk ook uit Engeland komt.

David Kleijwegt