Jeroen Vullings ontmoet Eva Meijer en twee andere dieren. Haar honden Doris en Olli. ‘Veel mensen denken dat andere dieren niet in staat zijn tot politiek handelen, maar dat dachten we vroeger ook over zwarte mensen en over vrouwen.’ Zo.

Schiphol, 17 november 2013, in de vooravond. De nieuwe, Roemeense huisgenoot van Eva Meijer is geland, weet ze. Hij is dan al meer dan een etmaal onderweg naar haar. Hij vertrok op zaterdagmiddag uit Pascani, in het noorden van Roemenië. Op zondagochtend kwam hij aan in Boekarest, op het vliegveld wachtte hij een paar uur tot hij naar Nederland kon vliegen – naar Eva. Gespannen staat ze in de aankomsthal, samen met Nederlandse lotgenoten die ook in afwachting zijn van hun nieuwe levenspartner.

Daar komen ze binnen, de een na de ander, jong, knap, langharig, met aantrekkelijke oren. Olli is de laatste, Eva herkent hem meteen aan zijn kleur. Hij hijgt uit nervositeit, zijn ogen zijn ontstoken en hij ruikt niet erg lekker. Ook is hij groter dan...