<div class="lead">
Heb je nog recht op privacy als je overleden bent? De hypocriete documentaire Amy vindt van niet.
</div>
Ik zal geen fan zeggen dat &#8216;ie niet naar Amy moet gaan, de langverwachte (en reeds zeer <a href="http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3189601/Amy-Winehouse-film-highest-grossing-British-documentary-time-raking-3million.html" target="_blank">succesvolle</a> en <a href="http://www.rottentomatoes.com/m/amy_2015/" target="_blank">veelgeprezen</a> documentaire over de jonggestorven Britse zangeres Amy Winehouse. Daarvoor zitten er te veel mooie en aangrijpende momenten in – plus een paar nummers die niet eerder te horen waren. Regisseur Asif Kapadia heeft vakkundig een enorme hoeveelheid archiefmateriaal aaneengeregen tot een helder en onvermijdelijk hartverscheurend verhaal.
Hoewel, archiefmateriaal: Kapadia gebruikt ook voicemail-opnames en privébeelden gemaakt door vrienden en geliefden. ‘Please baby, it’s for our personal, private movie’, slijmt haar partner (en drugspartner) Blake, als ze leuk moet doen voor de camera. Private? Nu dus niet meer. ‘Nooit eerder vertoonde beelden’, ronkt de persmap – dat had soms beter zo kunnen blijven.
‘Film dit niet!’ zegt Amy’s vader tegen de cameracrew die hij had meegebracht naar haar afkick-resort als zij overstuur reageert. De crew draait de lens weg maar houdt het geluid open. Haha, lekker toch meegeluisterd! En mooi meegenomen voor Amy, dat het gebruikt met een sausje van verontwaardiging.
Natuurlijk gaat Amy onvermijdelijk voor een belangrijk deel over paparazzi. Maar hoe ver moet je gaan in het gebruik van die beelden? De hypocriete Kapadia laakt regelmatig de celebrity-fotografie – maar stopt zijn documentaire er wel vol mee. En ziet er zelfs geen been in nog eens in slowmotion in te zoomen op Amy’s gehavende gezicht of krap zittende broekje. Kijk eens: dit was iets ergs wat de paparazzi deden. En dit. En dit.
Als ik paparazzo was, zou ik mijn werk niet gehekeld maar juist bevestigd zien door Amy (dat, met dank aan alle opdringerige fotografen, ongetwijfeld nog een reeks prijzen gaat winnen).
Amy wijst haar vader aan als slechterik; die heeft <a href="https://www.youtube.com/watch?v=2JDapMUNmc4" target="_blank">geprotesteerd en een eigen film aangekondigd</a>. Wie gelijk heeft, weet ik niet, maar in de film mag pa in elk geval niet op de beschuldigingen reageren. Een onweersproken bad guy maakt natuurlijk een lekkerder verhaal.
Misschien bestaat er niet zoiets als postume privacy. Maar Amy laat een nare smaak achter.
<div class="info-box">
De documentaire Amy van Asif Kapadia draait vanaf 13 augustus in de Nederlandse bioscopen.
</div>