Herinneringen aan de tien jaar geleden overleden schrijver Louis Ferron.

Vandaag is het op de kop af tien jaar geleden dat Louis Ferron (1942-2005) ervoor koos te sterven. Hij was dodelijk ziek: kanker. De dag ervoor tekende ik, op zijn verzoek, zijn laatste woorden op. Als ik terugdenk aan die 25ste augustus zie ik hem liggen in zijn huiskamer te Overveen, waar zijn bed was geïnstalleerd. Hij was altijd al tenger, maar zo broos als toen had hij nooit eruitgezien. Slangen in zijn armen en neus.

Hij had duidelijk het verhaal dat hij wilde nalaten in zijn hoofd. Het was mijn makkelijkste interview, omdat ik alleen maar hoefde op te schrijven wat hij zei. Hij gebruikte schrijftaal, ten teken dat hij zijn afscheid in zijn hoofd op dat sterfbed gecomponeerd had. En het was mijn zwaarste. Ik wilde hem niet teveel onderbreken, want hij sprak moeizaam, met pijn. Ik koos in het interview dat die week in Vrij Nederland verscheen voor de monoloogvorm – dat deed het meest recht aan die...