De laatste tijd vind ik mijzelf steeds vaker terug in discussies over de vraag of Europa zich moet herbewapenen. Vooral op de linkervleugel van progressief Nederland proef ik weerstand tegen verhoging van de defensie-uitgaven.

Ik heb de afschuw van oorlog als kind met de paplepel ingegoten gekregen. Mijn grootmoeder zat tijdens de oorlog twee keer in een bombardement. Eerst in Rotterdam door de Duitsers, later in Den Haag door de Engelsen. Mijn grootvader stond in twee oorlogen als militair aan het front. Mijn andere grootvader werkte als dwangarbeider in de Duitse wapenindustrie. Mijn beide grootvaders keerden getraumatiseerd naar huis terug.

De discussie is voor mij daardoor niet zozeer óf we alles op alles moeten zetten om de vrede te bewaren. De vraag is: hoe doen we dat?

Oekraïne heeft het, sinds het land onafhankelijk werd, geprobeerd met een tamelijk pacifistische koers. In ruil voor de toezegging dat Moskou noch Washington het land ooit zou aanvallen, heeft Oekraïne afstand gedaan van zijn kernwapens en de vleugels van een groot aantal gevechtsvliegtuigen afgezaagd.

Vooruitlopend op de eeuwige vrede, zette de rest van Europa na de Koude Oorlog eveneens het mes in het leger. Waar Nederland tijdens de Koude Oorlog nog 10 procent van het nationaal inkomen besteedde aan defensie, was dit bedrag aan de vooravond van de Russische inval in Oekraïne geslonken tot 1,1 procent.

Als ik nu naar de situatie in de wereld kijk, kan ik niet anders dan concluderen dat de politiek van ontwapening is mislukt. Poetin heeft de Russische belofte gebroken om Oekraïne met rust te laten. Trump toont vooralsnog geen enkele ambitie om, in geval van nood, onze vrije Europese manier van leven te verdedigen.

Tachtig jaar na de bevrijding leven we wederom in een wereld waarin de leiders van militaire grootmachten openlijk filosoferen over het inlijven van soevereine landen. En net als aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, zijn we niet in staat om ons eigen grondgebied te verdedigen.

Ik geloof nog altijd dat we in Europa alles op alles moeten zetten om de vrede te bewaren. In die zin ben ik een pacifist. Maar totdat iemand mij kan uitleggen hoe we onze veiligheid kunnen garanderen zonder sterke krijgsmacht, lijkt het mij verstandig om de defensie-uitgaven te verhogen.

Hoe jammer ik dat ook vind.