Het moet wat ons betreft nodig uit de taboesfeer getrokken worden: young privilege. Max, Meneer Aart, Sinterklaas… de senior is stelselmatig de sigaar.

Televisie, zo hoor je al tijden, is een medium van het verleden. Op hippe feestjes is er altijd wel iemand die trots meldt dat hij zijn toestel de deur heeft uitgedaan. Meestal van die types die, wachtend op een soja decaf latte, in het linkervenster van hun Google Glass even een TED-talk meepakken, terwijl het rechterglas ze op de hoogte stelt van de laatste Buzzfeed-filmpjes that will restore your faith in humanity. Maar is het eigenlijk wel waar? Niet alleen tref je hoogstzelden een gloednieuwe breedbeeldbuis aan bij het grofvuil, het was de afgelopen week ook geen TED-talk die de nationale gemoederen verhitte, maar een klassiek tv-programma. Van de publieke omroep nog wel.

Groot was de ophef over het verdwijnen van Sesamstraat, niet in de laatste plaats omdat het kinderprogramma zijn plekje moest afstaan aan, nota bene,