Sander Donkers deugt keihard. Onze man in verwarring liep mee met Ieder1, schreef er stukjes over en zat zondagavond mooi met de beentjes omhoog op de bank, hardnekkig te deugen.

Halleluja, eindelijk is het officieel: ik deug. Voor u nu denkt: pfff, dat kan iedereen wel beweren – het werd de afgelopen week vastgesteld in De Telegraaf, door Annabel Nanninga cs. én door de overwegend linkse, antiracistische twitterende en bloggende goegemeente. U hebt het, kortom, niet van mijzelf. Natuurlijk: iederéén die afgelopen zondag meeliep in de parade voor diversiteit deugde als de neten. Maar ik heb er dus ook nog eens adhesiebetuigende stukjes over geschreven, én werd geciteerd in de Volkskrant als zijnde man-in-verwarring. Allemaal karmapunten voor de deug-o-meter. Amnesty International stortte per ommegaande mijn contributie terug, verdúbbeld, omdat ik zelf inmiddels een goed doel ben geworden. Vanochtend stond een stokoud vrouwtje er op om mij te helpen bij het oversteken – zo...