Wie ooit in een dorp heeft gewoond, zal zich hem ongetwijfeld herinneren. Die figuur die toch al dik in de veertig moest zijn, maar nog altijd bij z’n ouders woonde. Die om de haverklap, midden op het marktplein, zijn broek liet zakken en iedereen zijn witte, knokige kont liet zien. Die op zondagochtend tijdens de kerkdienst zomaar ineens in ‘Foxy Foxtrot’ van Nico Haak kon uitbarsten. En die vijf keer per week, op exact hetzelfde tijdstip, twee berlinerbollen bij de bakker kocht, om die vervolgens buiten op straat achter elkaar in zijn mond te proppen.