Het is volgens Tim Parks juist goed dat de lezer de biografie van de schrijver kent, betoogt hij in zijn nieuwe boek. Carel Peeters vindt van niet: de lezer is echt niet alleen maar uit op herkenning en bevestiging van wat hij denkt en vindt.

Is het autobiografisch? Deze vraag is op menige schrijver afgevuurd als hij voorlas uit eigen werk. En meestal kromp hij dan even in elkaar, om zich al gauw te herstellen met een antwoord dat de kool en de geit spaarde. Geen enkele schrijver wil dat zijn werk wordt teruggebracht tot autobiografische gebeurtenissen uit zijn leven, ook al vinden veel lezers een boek levensechter en pas echt goed wanneer dat wel het geval is. Een boek dat alleen maar aan de fantasie is ontsproten hangt voor hen in de lucht, terwijl een roman met een autobiografische achtergrond met beide benen in de modder van het leven staat.

Dat leidt tot herkennend lezen. Het is een bevestiging van wat bekend en vertrouwd is, en daarom een amateuristische en luie manier van...