WieleestWat(niet)
Wie: theatermaker Paul Koek
Wat: Tom Poes en het huilen van Urgje van Marten Toonder
Nu: op pagina 68
Voor het slapen last theatermaker Paul Koek een ‘reflecterend uur’ in. Dan speelt hij piano of slagwerk, of leest hij een boek. Wanneer hij in zijn agenda ziet staan dat hij een afspraak bij de tandarts heeft, met de trein reist of iets anders moet doen waarbij hij moet wachten, dan betekent dat voor hem: tijd om te lezen.
Nu is dat Tom Poes en het huilen van Urgje van Marten Toonder. Een verhaal over een volkje, klein van stuk, dat leeft in het bos. Er is daar een baby die zo hard huilt dat alle mensen hun oren dichtstoppen en de grond ervan trilt.
‘Een heerlijk boek,’ vindt Paul Koek. Van­wege de taal en de ironie. En omdat er van die wijsheden in staan als: ‘Van wetenschap heb je altijd last.’ Hij leest het boek op aanraden van Louis Andriessen, om te kijken of ze er muziektheater van kunnen maken. ‘Ik heb nog geen idee hoe ik dat vreselijk harde gehuil van Urgje zou kunnen verbeelden, een geluid dat zo hard is dat niemand het kan verdragen.’
Een boek ongelezen wegleggen doet Koek eigenlijk nooit. Hij is nu wel al een maand of twee bezig met het boek van Alex Ross: De rest is lawaai, een boek over de geschiedenis van muziek. ‘Het is goed, maar heel feitelijk. Daar raak ik na een tijdje een beetje vol van, dus lees ik het in brokjes.’
Wie: minister Guusje ter Horst
Wat: Onzichtbaar van Paul Auster
Nu: op pagina 1
Ook minister Guusje ter Horst leest nagenoeg elk boek uit: ‘Ik voel een soort morele verplichting tegenover de auteur om een boek uit te lezen.’ Maar, geeft Ter Horst toe: naarmate het tijdgebrek toeneemt, groeit ook het kritisch vermogen. En dan komt het in een heel enkel geval wel eens voor dat ze een boek weglegt. Bij welk boek dat onlangs gebeurde, zegt ze niet: ‘Dat vind ik niet zo aardig tegenover de schrijver. En misschien vinden andere mensen het wel mooi.’
Ter Horst is net begonnen aan Onzichtbaar, de nieuwste roman van haar favoriete schrijver Paul Auster. ‘Zijn laatste romans zijn minder goed ontvangen, maar over deze is weer zeer lovend geschreven.’ Ze is nog maar net onderweg in Auster, dus kan niet beoordelen of die lovende kritieken terecht zijn. Over Verlovingstijd van Maarten ’t Hart – dat las ze hiervoor – heeft ze wel een oordeel: ‘Hilarisch, zeer aan te bevelen.’
Ter Horst leest naast een roman meestal nog een biografie – van Blair of Hillary Clinton bijvoorbeeld – of een politieke beschouwing. Lezen doet ze in bad of in bed. In slaap valt ze niet, ze is een avondmens en gaat vaak pas tegen half twee naar bed. Maar het komt voor dat ze wekenlang geen boek aanraakt: ‘Ik heb niet eens tijd om een boekenkast te kopen, mijn boeken liggen op stapels. Als ik ’s avonds rond tienen thuiskom, kijk ik eerst nieuws en actualiteiten. Het laatste uur voor het slapen gaan zit ik achter de computer om mails te beantwoorden.’

Gerelateerd