Freek de Jonge was zijn schoenlepel kwijt.

Rommel heeft zijn charme. Ik denk hierbij aan het oerwoud.

Maar een zekere ordening kan ook geen kwaad. Waarbij ik aan niets in het bijzonder denk.

Zo hebben wij in onze woning die zich makkelijk met een oerwoud vergelijken laat, door schade en schande wijs geworden, een paar haakjes aangebracht om sleutels e.d. aan op te hangen om te voorkomen dat we uren doelloos door het huis banjeren op zoek naar de sleutels.

Waarbij je altijd weer moet constateren dat onder druk zoeken het vinden er niet makkelijker op maakt.

Om een lang verhaal: de schoenlepel was weg.

Een schoenlepel is onontbeerlijk voor het behoud van de schoen. Nergens heb ik, met mijn hoge wreef, een groter hekel aan dan met de wijsvinger in de hak de schoen aantrekken. Of erger nog mijn voet erin wrikken.

Waar was de schoenlepel?

Hij moest in huis zijn. Dat ons bezoek de schoenlepel per ongeluk had  meegenomen sloten we uit. Ondanks dat absurdisme een basis van ons bestaan...