Elk tijdperk zijn eigen obsessie, dus zijn eigen paradigma. Vijf of tien jaar geleden had de EHEC-bacterie tot een heel ander soort paniek geleid dan nu. Het meest opvallend aan de crisis nu is toch wel dat het woord terrorisme nog niet één keer is gevallen. Er wordt gezocht naar foute restaurants in Lübeck, vieze Spaanse keukens, Hamburgse straatpoep, ongewassen slagershanden, rommelige taugéboerderijen, allemaal raadsels die zich ergens in de voedselketen lijken te verstoppen. Niet erbuiten.

Dat was na elf september wel even anders. Had iemand ergens in een drukbezocht restaurant een beetje zout op tafel gemorst, dan werd de FBI erbij gehaald of de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding, want dan kon dat witte bergje wel eens een snuifje antrax zijn. Deskundigen werden voor de camera gesleept om uit te leggen dat Al-Qaida in geheime grotlaboratoria onderzoek deed naar klimaatwapens, die zij vlak voor de kerncentrales aan de kust van hooggeïndustrialiseerde...