Wat ik op tienjarige leeftijd van mijn vader leerde, was dit: als volwassen man is het je taak om voor meer te zorgen dan voor jezelf, voor meer zelfs dan voor je eventuele gezin. Er wacht je een algemeen beschermende en opvoedende taak voor mensen die het minder hebben.

Oef. Ik vond dat toen nogal veel gevraagd en ook gemeen, want waarom hoefde zusje niet? Vader zei enkel: ‘Dit is wat ik van jou verwacht wanneer je eenmaal volwassen bent.’

Een ouderwetse man, die overigens verrassend weinig moeite had met mijn homoseksualiteit en door mijn latere geliefden dan ook geroemd werd als een ‘fantastische vader’. Ik zag dat toen niet zo. Ik zie nu beter waarom. Vader werkte lang in het onderwijs, en als je leest over de schandalen bij de Amarantis Onderwijsgroep, waar bestuurders het onderwijs als sluitpost beschouw­den, na vastgoedinvesteringen, huisvesting, leaseauto’s en nog zo wat, weet je zeker dat er aan die mannen (want dat zijn het bijna allemaal) iets essentieels...