Nee, de goede raad van Amy Groskamp-ten Have heb ik in de wind geslagen, ook al omdat haar adviezen inzake rouw en rouwetiquette uit 1939 stammen, en er toen hooguit ‘op zijn Israëlitisch’ begraven werd – de Hindoestaanse crematie wordt door haar niet besproken.

‘Na de begrafenis vangt de treurweek (de zeven dagen) aan, waarvan de begrafenisdag de eerste is. Geduren­de deze zeven dagen gaan de treurenden niet uit. (…) Op den laatsten dag na het ochtendgebed staan de treurenden weer op en treden als het ware in letterlijken zin weer in het leven.’

Een week stilte, een week afgesloten van de buitenwereld, deur op slot, telefoon d’r uit, weg met internet: het was wel degelijk mijn eerste neiging, toen ik hoorde van de dood van Anil Ramdas. Maar dat kon juist helemaal niet; kranten moesten te woord worden gestaan, tv-rubrieken, het regende rouwmails – de condoleancebrief is een zeldzaamheid aan het worden – en waarschijnlijk heb ik diverse rouw-sms’jes gemist, want die kan mijn...