Het verhaal van John Harmsen begon zoals de verhalen van zo veel dakloze mensen beginnen: met pech. Met een opeenstapeling van pech.

John heeft diabetes type 1. Dat betekent dat hij afhankelijk is van insuline om zijn bloedsuiker te regelen. Hij verloor zijn baan. Zijn relatie ging uit. Hij trok tijdelijk in bij zijn zus, en sprak met haar af dat hij haar woning kon overnemen. Maar daar stak de woningbouwvereniging een stokje voor. John pakte zijn spullen en sliep vanaf dat moment bij vrienden op de bank.

‘Als dokter mag ik natuurlijk niet over mijn patiënten praten,’ zegt straatdokter Marcel Slockers aan de telefoon. ‘Maar over John mag ik praten. Ik heb hem overal mee naartoe gesleept. Naar colleges, naar presentaties voor artsen, naar beleidsmakers. Overal heeft hij zijn verhaal verteld. Want John had door dat bankslapen geen adres meer. En omdat hij geen adres had, werd hij uit de zorgverzekering gezet. Terwijl hij afhankelijk was van insuline.’

Bij de apotheek kreeg...