De vraagwaarom de Italiaanse schrijver Curzio Malaparte aan het einde van de jarendertig zo’n geliefde en goed betaalde oorlogscorrespondent was voor de Corriere della Sera wordt meteen aan hetbegin van zijn Dagboek van eenvreemdeling in Parijs (Privé-domein) beantwoord. Malaparte is de man diealles in geuren en kleuren vertelt, bij voorkeur in de extreemste bewoordingen,gebruikmakend van de hoogste zegslieden en van de geheimste informatie. In 1947is hij weer terug in Parijs na veertien jaar afwezigheid: dat was ‘dedroevigste en gevaarlijkste tijd van mijn leven’. Begrijpelijk dat hij alspseudoniem ‘Candido’ had, de hoofdfiguur in Voltaire’s gelijknamige surrealistischegroteske verhaal over alle rampen die een mens kunnen overkomen. Malapartesromans Kaputt en De huid over de echte en gefantaseerde verschrikkingen in de TweedeWereldoorlog in Europa, zijn moderne versies van Candide.