Derrida’s grote sprong

De recensies over de Engelse vertaling van Derrida, Benoît Peeters’ biografie van de lastigste en meest omstreden Franse filosoof van de vorige eeuw Jacques Derrida (1930-2004), pakken nogal positief uit. Derrida heeft door de jaren heen zo veel weerstand opgeroepen dat een biograaf dat al gauw als de rode draad van zijn leven en werk had kunnen beschouwen. Het is Peeters kennelijk gelukt om in zevenhonderd pagina’s zijn leven op een min of meer objectieve manier te beschrijven. Dat de strijdbijl is neergelegd en verwisseld voor de fluweelst denkbare handschoenen is vooral te zien aan de manier waarop het Engelse enfant terrible Terry Eagleton over hem schrijft in The Guardian naar aanleiding van Peeters’ biografie. Derrida zorgde in 1992 voor een waterscheiding tussen voor- en tegenstanders in de academische wereld toen Cambridge hem een eredoctoraat wilde geven. Maar Eagleton schrijft doodleuk over Derrida’s manier om begrippen tot op het bot te...