De honger naar zin

In werkelijkheid was er helemaal geen sprake van dood, maar toch heeft men even gedacht dat de literaire kritiek en de criticus dood waren. Er verscheen in 2007 zelfs een boek van Rónán McDonald met de onheilspellende titel The Death of the Critic. Daarmee leek het lot van de kritiek bezegeld: McDonald schreef dat Culturele studies een groot wantrouwen had gecreëerd ten aanzien van Literatuur met een hoofdletter omdat ze een onderdeel zou zijn van de Hoge cultuur. En de Hoge cultuur behoorde aan de bezittende klasse. De moderne literatuur, de literaire canon, de traditie en de literaire kritiek (die bepaalde wat mensen mooi en lelijk moesten vinden) behoorden tot een elitaire en autoritaire cultuur. De literaire criticus werd (in Nederland onder meer door Thomas Vaessens) gezien als een ‘poortwachter’ die mensen bij het hoge hek van het walhalla van de Literatuur tegenhield als ze de voorkeur gaven aan Stephen King boven Vladimir Nabokov.

De smaak werd nog...