30-06-2007
Door David Kleijwegt

Zware teksten, nette jongens en een publiek dat zich totaal met tekst en muziek vereenzelvigt. Gaan Editors de weg van Franz Ferdinand en Arctic Monkeys? De tweede cd zal het leren.

Tom Smith en Chris Urbano­wicz zitten tegenover elkaar in het rode pluche van de Amsterdamse hotelbar, genietend van hun lunch. Ze zouden er inmiddels aan gewend moeten zijn, na twee jaar touren met Editors, hun band. Maar ze zijn dankbaar voor de aangeboden luxe. ‘Thuis lunch ik nooit,’ zegt gitarist Urbanowicz, zachtjes slurpend van een heldere paddestoelensoep. Zanger Smith zwijgt. De glimlach op zijn gezicht verdwijnt alleen even als hij een hap van zijn salade neemt.

Aardige, frisse jongens zijn het. Nette jongens ook, die met twee woorden spreken. Een paar minuten eerder heeft een andere hotelgast ze uitgenodigd voor een gratis dagje wijnproeven op diens boerderij. Nog enigszins verbouwereerd laten ze, als bewijs, het kaartje zien. Echte rocksterren zou deze...