Etenstijd

Naast een groot portret van Rutger Kopland stond maandag op de voorpagina van de Volkskrant zijn bekendste gedicht, waar hij zelf zo’n hekel aan had gekregen: ‘Alles kan ik verdragen (…) Maar jonge sla in september, / net geplant, slap nog, / in vochtige bedjes, nee.’ Rob Schouten noemt ‘Jonge sla’ zijn evergreen, die inmiddels is ‘stuk geciteerd en gebloemleesd’ (p. 6). De dichter zelf kon het niet meer voordragen. ‘Ik ben zo misselijk geworden van dat gedicht,’ zegt Kopland in een van zijn laatste gesprekken voor zijn dood (volgende week uitgebreid in VN). ‘Het is een acceptabel gedicht, hoor, maar wel een niemendalletje. Beetje effectbejag. Ik heb zo veel betere gedichten geschreven. Ik heb ooit een tournee gedaan door Rusland. Daar oogst men de sla niet in september, en ook niet in tuintjes. Wist ik veel, ik las gewoon ‘Jonge sla’ voor. Maar met een kropje sla kom je niet ver in Rusland. Niemand reageerde op dat gedicht. Iedereen dacht: wat is er toch in godsnaam...