Slagveld
In de heuvels rondom Aleppo tekende Hans Jaap Melissen de frustraties op van opstandelingen: &#8216;Waarom kregen de Libiërs wel hulp en wij niet? Wat is er mis met de Syriërs?&#8217; Zij vinden de zorgen over de toestroom van buitenlandse islamitische strijders hypocriet (p. 8). Een blik op de kaart maakt duidelijk hoeveel verschillen er zijn tussen Libië en Syrië. Maar er is meer. Een jaar geleden gaf de NAVO een heel ruime interpretatie aan de resoluties van de Veiligheidsraad door niet alleen vanuit de lucht de Libische burgerbevolking te beschermen, maar ook door fors bij te dragen aan het wegvagen van het regime van Khadaffi, tot grote woede van Rusland en China &#8211; dat nooit meer.
Kofi Annan deed maandag nog een laatste oproep aan de grootmachten hun schouders te zetten onder een zo gecontroleerd mogelijke vervanging van het regime van Assad. Het is duidelijk wie hij verantwoordelijk acht voor zijn mislukte missie: de VS en Rusland hadden eruit moeten komen.
Nu is het de vraag met hoeveel bloedvergieten de val van Assad gepaard zal gaan en wat de internationale gevolgen zijn. In de hoofdsteden worden angstig allerlei scenario&#8217;s tegen het licht gehouden, waarbij, volgens Ko Colijn, het zeker stellen van het arsenaal aan gifgassen de eerste prioriteit heeft (p. 12). Het begon allemaal in maart vorig jaar met protesten van burgers voor meer vrijheden. Dat lijkt er niet echt meer toe te doen.
frits.van.exter@vn.nl

Gerelateerd