Er bestaat een Europees verdrag voor de rechten van het kind, het is in 1990 geratificeerd – en ik weet zeker dat ik zoiets in 1990 de grootst mogelijke humbug vond. Want in artikel 7 en 8 wordt gesteld: ‘Elk kind heeft er recht op zijn eigen ouders te kennen en door hen te worden verzorgd en opgevoed.’Ik meende toen nog dat het mijn eer als – inmiddels – adoptievolwassene te na was om voor dat soort sentimentaliteiten te zwichten. Ik kende alleen mijn bio-moeder (ontmoeting van tien minuten, buitengemeen ongemakkelijk), de bio-vader was definitief onbereikbaar geworden, want bio-moeder kon of wilde daar niets over vertellen, en nu was het mijn taak te bewijzen dat je prima kon opgroeien als adoptiekind zonder zo’n genealogisch paspoort. Als iedere ideoloog vond ik dat de werkelijkheid maar een paar stappen terug moest doen ter wille van mijn theorietje.

Dat is veranderd. Ik lees net een artikel in de Volkskrant over vrouwen die ‘wel een kinderwens’ hebben maar...