<div class="wpg-element paragraph">
06-08-2008 Door Marian Husken
Op 5 augustus 2008 overleed Diny van de Manakker. Ze was twintig jaar lang eindredacteur van het VN-kleurkatern en stond onder andere samen met oud-hoofdredacteur Rinus Ferdinandusse aan de wieg van de nog altijd zo succesvolle VN’s Detective &#038; Thrillergids. Ze was tevens initiator en hoofdredactrice van het in 1997 opgerichte J/M Magazine.
</div>
<figure id="post-104493 media-104493" class="align-left"><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2008/08/f45bf9c1-9b88-4bcf-a9e7-bf8da99c037a_61404_1150_1218011690635-Tina_1984_Foto_WD_ZW.jpg" alt="" border="></figure>
<div class="wpg-element paragraph">
Het is nu nauwelijks voor te stellen, maar in 1977 was het een spannend journalistiek avontuur: een weekblad met een los bijgevoegd kleurenmagazine. En Vrij Nederland dat tot dan toe in zwart-wit en op krantenformaat verscheen, ging dat avontuur aan. In een extra kleurenbijlage zou er plaats zijn voor gerenommeerde fotojournalisten en een nieuwe vorm van researchjournalistiek (en natuurlijk ook voor extra advertenties). En voor zo’n magazine was een ervaren eindredacteur van levensbelang. 
Diny van de Manakker werkte bij Nieuwe Revu, ze solliciteerde en werd aangenomen. Ze viel op tussen zo’n honderd geïnteresseerden. Tijdens haar sollicitatiegesprek schepte de VN-redactie tegenover haar op over alle interessante en spraakmakende artikelen die ze gingen maken voor kleurkatern nummer 1. ‘Dat is fantastisch,’, antwoorde Diny. ‘En wat komt er in nummer twee?’ Het bleef stil. Dáár hadden de VN-krantenjongens nog niet aan gedacht. Diny schudde zorgelijk haar hoofd. En dat gaf de doorslag. Diny was de vrouw die wist hoe het moest. En ze was nog mooi ook. 
Ineens besefte iedereen dat het maken en de eindredactie voeren van een magazine een echt specialisme is. Dat specialisme beheerste Diny, al liet ze zich daar nooit op voorstaan. Mede door haar werklust, creativiteit en vindingrijkheid konden schrijvende redacteuren gloreren en werden sommige kleurendossiers zelfs journalistieke klassiekers zoals De stacaravan en Sport in de oorlog. ‘Een goede eindredacteur is net zoiets als een ouderwetse huisvrouw’ vond ze. ‘Ze doet heel veel, maar dat valt dat niet op. Pas als ze er niet meer is, stort een huishouden in.’
Diny van de Manakker was niet alleen verknocht aan VN, maar ook aan het bedrijf, de Weekbladpers. Toen de directie Tijdschriften een oproep deed aan de medewerkers om mee te denken over nieuw uit te geven bladen kwam ze met haar plan voor een tijdschrift voor ouders en kinderen en ‘won’. Ze mocht haar maandblad gaan maken. Van eindredacteur bij VN werd ze in 1997 benoemd tot hoofdredacteur van J/M Magazine. Opnieuw bleek hier haar kracht. Ze kon in 1998 op het eerste Tijdschriftengala de prestigieuze Mercur in ontvangst nemen voor de lancering van het beste blad van dat jaar.
Maar ook aan mooie liefdes komt een eind, soms zonder dat je dat zelf wil. Na nog enkele avonturen met de nieuwe media (o.a. het pionierswerk voor de website voor VN) verliet Diny in 2000 de Weekbladpers. Ze stortte zich daarna met al haar energie in het boekenvak. Ze werkte als senior editor de afgelopen jaren bij uitgeverijen Meulenhoff en De Boekerij (nu: Meulenhoff/Boekerij).
</div>

Bij de dood van Diny van de Manakker