Tijd van leven
Bent u een man van de tijd?
&#8216;Heel erg. Ik vind ook dat we als NS een voorbeeldfunctie hebben &#8211; wij zijn in feite &#8220;de tijd&#8221;, er is geen bedrijf dat zo gebiologeerd is door tijd. Doorgaans kom je verhoudingsgewijs met de trein op tijd; die tijd is veel nauwkeuriger dan wanneer je met de auto reist. Alleen: omdat we het tot op de minuut en in de dienstregeling zelfs tot op de seconde plannen, willen we ook dat treinen precies conform die dienstregeling rijden. Daarom worden er hoge eisen aan ons gesteld, en dat is ook wel terecht.&#8217;
Heeft u voldoende tijd voor uw vrouw en kinderen?
&#8216;Ja. Ik zorg dat alle hoogtepunten op de school van onze kinderen in het begin van het jaar in mijn agenda staan. Ik vind ook dat ontspanning buiten het werk bijdraagt aan de kwaliteit op het werk: mijn beste ideeën ontstaan op het water of als we op de fiets op pad zijn.&#8217;
Hoe deelt u uw werktijd in?
&#8216;Dat bepaalt mijn secretaresse, maar ik heb een vrij grote beheersing over mijn agenda en dat maakt of je je druk voelt of niet. Zo zijn er voldoende blokken die ik vrij plan om bewust in het bedrijf rond te kunnen lopen en onze mensen te zien en te spreken. Mijn secretaresse ziet alles en kan heel goed taxeren of iets belangrijk is of niet. Ze is heel streng, omdat ze weet dat de tijd schaars is. Als we wel eens een heel volle dag hebben waarop álles achter elkaar komt, waarschuwt ze me door alvast te zeggen: &#8220;Het wordt een rotdag.&#8221;&#8216;
Hoe doorstaat u de tand des tijds?
&#8216;Ik vind het plezierig om ouder te worden: ik hoef niet altijd meer uit te leggen waarom ik iets doe en ik kan meer op mijn intuïtie vertrouwen. Vroeger heb ik in het werk dat ik deed wel eens wat grijze haren gemist. Zo was ik al jong bedrijfsadviseur bij McKinsey en dan zag ik mensen soms denken: wat doet dat broekje daar?&#8217;
In wat voor tijd leven we?
&#8216;In een tijd waarin heel veel kan en heel veel mag, en ik denk dat we daardoor heel veeleisend zijn geworden. Het vermogen ruim te denken lijkt af te nemen. Ik geloof heel erg in samenwerking binnen Europa; het beeld dat we nu van Europa hebben lijkt bepaald te worden door krampachtig sentiment. En ik kijk met argusogen naar hoe wij als land onze gastvrijheid op de tocht zetten, terwijl dat ons juist bijzonder heeft gemaakt en we juist kracht hebben ontleend aan het toestaan van veel verschillende invloeden.&#8217;

Caroline Buijs