De Mensendokter lost lezersproblemen op. Deze week: wat te stemmen bij het Oekraïne-referendum?

In uw rubriek van VN 06 beantwoordde u de vraag van Melchior inzake vermoeidheid. Voor mij was zijn korte relaas een déjà vu. Ik kreeg amper de kans in slaap te vallen, ik werd door mijn echtgenote om de haverklap gepord. Ongeveer tien jaar duurde het voordat er, na veel onderzoeken bij diverse artsen, eindelijk door oplettendheid van een reumatoloog duidelijkheid kwam. Ik acht het wijs uw vragensteller (indien het geen fake verhaal van u is) te adviseren om zijn huisarts te vragen een check te laten doen naar ijzerstapelingsziekte. Hoe eerder gediagnostiseerd, hoe minder ongemak voor de betrokkene. Ook mogelijk dat er iets anders speelt, maar dat ijzergedoe is geen pretje! Ik hoop nog lang van uw werk te mogen kennisnemen/genieten en wens u bij het creëren veel scherpzinnigheid en passie toe. – Louis van Sonderen, Hilvarenbeek

IJzerstapelingsziekte, het staat genoteerd. Willen andere lezers van Vrij Nederland met deze ziekte zich bij de Mensendokter melden? Na de Club voor Eenzame Mensen, door mij in januari van dit jaar opgericht in samenwerking met een fotografe, wordt het tijd voor een Club voor Mensen met IJzerstapelingsziekte.

Architecten in opleiding worden opgeroepen een clubhuis te ontwerpen voor mensen met ijzerstapelingsziekte.

Waarom is het dat je ieder mens gemakkelijk aardig kunt vinden, maar dat meer dan oppervlakkig contact altijd uitmondt in teleurstelling in de ander? – Uday, Den Haag

Laat ik meegaan in uw veronderstelling dat het gemakkelijk is iedereen aardig te vinden (mij valt dat soms moeilijk), dan moet de teleurstelling die het diepere contact met zich meebrengt wel voortkomen uit het feit dat de verwachtingen te hoog waren. En denkt u niet dat de ander ook in u teleurgesteld is?

Ik geloof dat een mogelijke oplossing voor dit dilemma dus zou zijn: minder verwachten. Het lijkt wel alsof u op iedere willekeurige voorbijganger verliefd wordt. Doe dat niet.

En hoewel je de mens niet als instrument mag zien, is een beetje opportunisme geen zonde. U mag denken: persoon A is goed bruikbaar als levend meubelstuk, daarom wil ik vrienden met hem zijn. Persoon B is een uitstekende tandarts en een tandarts in je vriendenkring is nooit weg. Persoon C maakt het huis van Wim Pijbes schoon en het kan nooit kwaad te weten hoe de badkamer van Pijbes er precies uitziet. Als u zo denkt, zal de teleurstelling langer uitblijven.

Mijn vrouw nodigt snel mensen bij mij thuis uit. Telkens als we bijvoorbeeld mensen ontmoeten op de camping, staat ze weer van: ‘Come to Appelscha, we have a big house and you can stay with us.’ Hoe stop ik dit gedrag? (Ik ben geboren in Finland en mijn vrouw in Noord-Brabant, we wonen uiteraard niet in Appelscha. Dat was een grapje.)

Uw vrouw verveelt zich. U kunt uw vrouw niet stoppen, u kunt haar wel verleiden tot een compromis. Geen logés, niet meer dan één keer per week een etentje dat tussen middernacht en één uur afgelopen dient te zijn. U mag de gastvrijheid van uw vrouw subtiel saboteren door nog tijdens het voorgerecht te verklaren: ‘Het was me een genoegen, maar ik ga naar bed, ik moet nog veel lezen.’ Ik weet niet of uw vrouw echt over zoveel gevoel voor humor beschikt. Neem het risico, zou ik zeggen, een waarlijk gastvrije echtgenote is tolerant.

Wat gaat u stemmen bij het referendum? Bent ook zo’n links Gutmensch die voor Oekraïne gaat alleen omdat het volk tegen is? – Jan (niet mijn echte naam)

Ik ben geen Gutmensch, maar ik raad iedereen aan dit referendum te negeren. Het is georganiseerd door heren die de voortzetting zijn van André van Duin maar dan zonder het talent van Van Duin, en naar mijn bescheiden mening heeft Van Duin niet eens zoveel talent. Gaan stemmen is te vergelijken met het op kosten van de belastingbetaler collectief zingen van de schlager ‘Er staat een paard in de gang’. Wie op die manier carnaval wenst te vieren, moet dat vooral doen.

Ook vragen? Schroom niet, en mail Demensendokter@vn.nl.