In het souterrain valt door de lamellengordijnen nauwelijks licht naar binnen, onder het systeemplafond klinkt alleen het zachte geratel van toetsenborden. Er staan grote bureaus met een computer erop, in de hoek een ventilator en een lege boekenkast. Verder niets. De abstracte schilderijen zijn door de personeelsvergadering weggestemd, de enig overgebleven frivoliteit in de ruimte is een pluche versie van Homer Simpson.
Ook in het naastgelegen keukentje heerst orde en rust. In het linkerkastje staan de dozen Cup-a-Soup, in het rechter de thee, beide gesorteerd op smaak en in het gelid. In de stilte is Jesper de verslaggever achterna gewandeld. Vanachter zijn bril neemt hij het bezoek nog eens vorsend in zich op, dan volgt hij onze blik naar de rigide soepcollectie. Autisten, hè, zegt hij geroutineerd. ‘Die houden van systemen en structuren.’
Jesper grinnikt....
Je reactie wordt geplaatst zodra deze is goedgekeurd. Je reactie is geplaatst.