Wie is er nog vruchtbaar?

Columns van de week

Teun van de Keuken en Amber Wiznitzer

Open brief

<p>Al zeven jaar volg ik van een afstand het islamdebat in Nederland. Vooral vrouwen met een hoofddoek zijn vaak het mikpunt van kritiek. Mijn moeder heeft haar hele leven een hoofddoek gedragen. Binnenshuis een turban, buiten een hijab. Nederland is voor veel mensen tolerant, behalve voor de vrouw die thuis het brood voor ons bakte en ’s ochtends onze haren kamde. Onze haren waren haar trots. Soms smeerde ze er henna op. Wanneer ik henna ruik, word ik onmiddellijk aan die tijd herinnerd.</p>
<p>Als mijn moeder stond te wachten bij de bushalte, reed de chauffeur haar vaak voorbij. Soms kwamen er zelfs drie bussen langs voor ze kon instappen. Mijn moeder was niet mondig, ze onderging het allemaal. Maar nu, wanneer ik de volgende generatie Marokkaanse jonge vrouwen zie die wordt buitengesloten of online lastiggevallen vanwege het dragen van een hoofddoek, voel ik een diepe teleurstelling.</p>
<p>In mijn Marokko is mij nog nooit gevraagd waarom ik geen hoofddoek draag. Ik reis door het hele land en ik ben er geen enkele keer onheus om bejegend. Het is hier geen discussiepunt, het staat je als vrouw vrij die wel of niet te dragen. Als ik met een producer met hijab reis, worden we beiden benaderd als ‘ustada’, wat leraar of geleerde betekent. In de tram van Casablanca zie ik een vrouw met niqaab, haar hoofd rustend op de schouder van haar man, de handen in elkaar verstrengeld. Daarnaast staat een vrouw zonder hoofddoek, een rok op knielengte. Geen vuile blikken, geen opmerkingen.</p>
<p>Op social media zie ik een fragment van de documentaireserie<em> De kinderen van Rutte</em>, waarin een intelligente jonge vrouw met hijab uitlegt dat ze niet wil werken voor een werkgever die haar eerst heeft afgewezen maar daarna ‘toch een uitzondering voor haar wil maken’. De keuze van zo’n vrouw kan ik alleen maar toejuichen.</p>
<p>Maar nee, de reacties zijn giftig, haatdragend en gemeen. Ook ik krijg iets mee van de obsessie met moslimvrouwen die een hoofddoek dragen. ‘Mag dat wel van je neef? Geen hoofddoek dragen?’ Of na een gesprek met een leuke vrouw die zichzelf niet kan bedwingen en vraagt: ‘Wat doet een vrijgevochten vrouw zoals jij zonder hoofddoek in Marokko?’</p>
<p>Het is in Marokko bepaald geen walhalla voor vrouwen, maar de hoofddoek is geen issue. Vrouwen in Marokko strijden dagelijks voor hun rechten in deze patriarchale samenleving, zoals vrouwen in Nederland dit in de jaren zestig en zeventig deden. Het is een strijd die nog lang niet is gestreden. Ik hoop op een toekomst waarin Marokkaanse vrouwen op zijn minst de rechten hebben die vrouwen in Nederland hebben en waar Nederlanders niet meer neerkijken op vrouwen die om wat voor reden dan ook ervoor kiezen een hoofddoek te dragen.</p>
<div class="info-box">
<p>Samira Jadir werkt als correspondent in Marokko voor de NOS.</p>
</div>

<div class="newsletter-teaser bg-gray">
    <div class="teaser__content__container">
                    <div class="teaser__header">Blijf vrij van geest. Lees onze nieuwsbrief.</div>
        
                    <div class="teaser__text">Ontvang de beste verhalen van Vrij Nederland twee keer per week in je mail. In elke nieuwsbrief ontvang je één artikel helemaal gratis.</div>
            </div>

    <div class="teaser__btn__container">
                    <div class="teaser__btn">
                <a class="btn btn--rounded btn--white-bg" 
                    href="/service/nieuwsbrieven"
                    data-ga-category="banner-newsletter-button" 
                    data-ga-label="Blijf vrij van geest. Lees onze nieuwsbrief." 
                    data-ga-action="clicked">Ja, dit wil ik ></a>
            </div>
            </div>
</div>


Hoofddoek geen issue