Klaar met Nederland

Columns van de week

Teun van de Keuken en Amber Wiznitzer

De stemmen van Vrij Nederland

<div class="wpg-element paragraph">
<p>Ik lees boeken graag met een potlood in de hand, zoals ik de krant lees met een schaar. In De Republiek valt genoeg aan te strepen, te noteren, te krassen; nog voor het tweede hoofdstuk heb ik al verschillende uitroeptekens geplaatst.</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p>Verwijzingen alom: De Republiek lijkt wel een pubquiz. Zelfs Hitler’s erfgoed wordt verpopculturiseerd, o.a. in hilarische beschrijvingen van een Weens congres. Bestaat er überhaupt zoiets als teveel Tweede Wereldoorlog-referenties? Niet voor Joos de Vries, vermoed ik. Voor mij trouwens ook niet, ik geniet.</p>
<p>Hijgend beschrijf ik de kantlijnen, bang dat ik verwijzingen vergeet voor de zinnen af zijn. Een congres voor historici genoemd naar Fukuyama’s meesterwerk. Brik’s dood die spiegelt aan die van jazzlegende Chet Baker; of is het een eerbetoon aan Yves Klein?</p>
<p>Friso die zichzelf en Nina op TV ziet vrijen, zoals Fred Madison naar zichzelf en zijn (uiteindelijk vermoorde) vrouw Renee keek in Lynch’s Lost Highway. Terwijl hij haar penetreert geilt hij, in de geest van ‘American psycho’ Patrick Bateman, vooral op zichzelf.</p>
<p>De threesome tussen Brik, Friso en Phillip is er ook één uit een snel gemonteerde film, een Le Carré-thriller zoals je wil. De mythische Brik als een westerse Žižek (met een vleugje Timofey Pnin), nog steeds springlevend in de ogen van de andere twee; Friso die als een moderne Mr. Ripley (inclusief de sartoriale shopping spree) de identiteit van Philip aan- en uittrekt wanneer het hem blieft; Philip die Friso op zijn beurt najaagt. De vrouwen blijven aan de zijlijn; zij draaien niet mee in de psychologische carrousel, zijn vooral herkenbaar aan ronde billen en borsten, alsof het Bond-meisjes betreft. Ze doen iets met schilderijen.</p>
<p>Halverwege begin ik te twijfelen: bestaat Philip de Vries wel echt? Is hij niet een verzinsel van Friso zelf? Diens eigen Tyler Durden?</p>
<p>Ik stel me voor hoe Joost de Vries grinnikend dit boek schreef; bij voorbaat zijn lezers inschattend, peilend tot hoe ver hij ze mee zou krijgen; wanneer ze zouden afhaken. Hij wint: De Republiek ownt zijn lezers. “I drink your milkshake.”</p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><i>Joost de Vries. De Republiek. Prometheus. 264p. € 17,95</i></p>
</p></div>
<div class="wpg-element paragraph">
<p><img decoding="async" src="https://www.vn.nl/upload/af4b5ea9-bb48-4922-a182-0e04579416db_Boekenclubk.jpg"></p>
</p></div>
<figure id="post-38939 media-38939" class="align-none"><img decoding="async" src="/upload/1ceefbf7-b1a4-42ce-a24e-f9f41f336f48_tumblr_mis6kckvKL1qbbj19o1_500.png" alt="" border=" /></figure>
<div class="wpg-element title-and-author">
<h3>De Republiek</h3>
<p>Joost de Vries</p>
</p></div>
<div class="webshop-bestel-button-article"><a href="https://www.vn.nl.kpnis.nl/Boeken/Webshop-Detail-Page.htm?ean=9789044622287" class="" title="Bestel Boek">Bestel Boek</a></div>


4. Milkshake