Ondergedoken voor het militaire bewind zag de Birmees Min Zin door een kier een meisje aan wie hij zijn hart verloor.

Op een decembermiddag stond Min Zin voor het Anne Frankhuis. Opgetogen draaide de 24-jarige Birmees zich om toen achter ons de klok van de Westertoren begon te slaan. Dat geluid stelde Anne Frank gerust in die eerste angstige en onwennige dagen van haar onderduikbestaan, wist hij. Hij kon de teksten uit haar dagboek dromen. Ze gaven houvast en herkenning toen hij net als zij een verborgen leven leidde en ze boden troost toen hij in de onderduik voor het eerst zijn hart verloor.

Min Zin groeide op in een gezin waar gesprekken over politiek dagelijkse kost waren. Verschillende van zijn vaders oude vrienden hadden het land van de Britse overheersing naar de onafhankelijkheid geleid. Toen de militairen in 1962 de macht grepen, waren ze achter de tralies verdwenen. Hij hing aan hun lippen als ze vertelden over hun levensloop. Ze plaagden hem wel eens met zijn interesse....