Jong, wat is jong? Als we schrijvers tot veertig jaar jong noemen, dan is Amélie Nothomb (1967) het inderdaad nog, maar op haar leeftijd heeft ze in Frankrijk reeds een stevige reputatie verworven als theatrale mediapersoonlijkheid die jaarlijks een boek van onvoorspelbare kwaliteit publiceert. Haar veertiende roman, Zwavelzuur, begint als volgt: Pannonique, ‘een meisje van twintig met het subliemste gezicht dat je je maar kunt voorstellen’, wandelt op een ochtend door de Jardin des Plantes. Er stoppen vrachtwagens. Alle parkbezoekers worden afgevoerd, op het station in beestenwagens gepropt en opgesloten in een concentratiekamp waar bewakers beschikken over leven en dood. Talloze camera’s leggen het lijden van de gevangenen vast: Pannonique en haar lotgenoten blijken het slachtoffer van een nieuw realityprogramma, ‘Concentratie’. De kijkcijfers zijn vanaf de eerste uitzending sensationeel. Het publiek is door de getoonde wreedheden verontwaardigd en gefascineerd...