Bij de eerste berichten over kwade opzet en bij de eerste foto van Lubitz die ik zag, dacht ik: dit gaat over homoseksualiteit.

De dood van Lee Kuan Yew, patriarch te Singapore. Ja, ja. De verrichtingen van Max Verstappen, de opmars van Al Nusra, de ‘ware aard’ van Holleeder, waarbij eigenlijk alleen verbazing over de verbaasden gerechtvaardigd is. Ik geloofde het wel deze week. Er was maar één ding waar ik over wilde horen en lezen: der Amokpilot Andreas Günther Lubitz. Midden in de nacht op internet checken of er nieuwe feiten zijn. Onder psychiatrische behandeling geweest. Zware depressie, burn-out. Geruchten over relatieproblemen. Geruchten over oogproblemen. Ik vrat de Engelse, Duitse en Franse nieuwssnippers alsof ik een soap volgde. Tegelijkertijd liet ik een klinische blik over mijzelf glijden en vroeg me af: ‘Hoe gepast is deze obsessie?’

Foto: Reuters
Foto: Reuters

Elke zelfmoord, ook de ‘gewone’, roept vragen op. Hoe heeft iemand zijn naasten opzij kunnen schuiven...