Toneel

Het theater van Boukje Schweigman zou voorgeschreven moeten worden. Wekelijks één avond op doktersrecept. De woordloze voor­-stellingen die Schweigman maakt, zijn zo zuiver en zintuiglijk, dat het een weldaad is om ze te ondergaan. Maar het gekke is, dat ze in eerste instantie een kwelling lijken.

De overgang van buitenwereld naar theaterzaal vindt bij Schweigman nooit vanzelfsprekend plaats. Bezoekers stuiten eerst op een voorpost waar tassen worden ingenomen of schoenen moeten uitgedaan. De opdracht om één voor één een ruimte te betreden, haalt knusse stelletjes en kletsende vriendinnen wreed uit elkaar. Bij de voorstelling Dreef in Amsterdam moest het publiek afgelopen zomer een eind fietsen naar een plek langs een snelweg waar voor iedereen een stel kaplaarzen stond te wachten. Bij Wervel, dat nu opnieuw op tournee is, krijg je een onflatteus monniksgewaad over je uitgaanskleding voordat de deur van de theaterzaal zich voor jou opent. En binnen wacht een cirkel...