<div class="wpg-element paragraph">
26-11 2007
Wat geeft je het gevoel thuis in een stad te zijn? Als je daar op school hebt gezeten of een liefde woont? Is thuis waar je familie en vrienden wonen? Of ben je juist ergens thuis als je de taal niet spreekt, geen mensen kent en niets en niemand je herinnert aan wie je bent. 
Amsterdam heb ik meerdere malen verlaten. Alles moest wijken voor die nieuwe plaats waar zou gebeuren wat ik in mijn eigen stad niet deed, durfde, of vergeten was. Toch kwam ik altijd terug, terloops en minder groots dan mijn vertrek. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik maar op een plek thuishoor. Ik alleen hier in Amsterdam nooit ergens anders ben.
Toch verlies ik mijn stad regelmatig. Als ik na een lange verblijf in het buitenland weer terugkom in heb ik altijd het gevoel dat ik een halte te vroeg of te laat ben uitgestapt. De lucht is frisser en het licht harder en de straten stiller, dan ik ze mij herinnerd had. 
Maar twee weken later draait mijn hoofd weer naar bepaalde huizen en straten zonder dat ik weet waarom. Wijken, pleinen, straten en huizen liggen bedolven onder bergen anekdotes. Zoals het licht door de straten valt, de geluiden van de trams en auto’s en bomen in de wind. De smaak van seizoenen, alles heeft een tweede, derde en vierde naam. Alleen die eerste naam. De onbevangen blik, hoe mijn stad er uit zou zien als ik niet beter zou weten ben ik vergeten.
</div>

Gerelateerd